och, zulks een sleur en rusteloosheid! ik poog toch aldoor te vluchten uit het druilerige
amsterdam, maar het is alsof ik met onzichtbare ketenen vastzit aan de bodem. ik verlang naar ritten op ezels en de geur van warm, 
nat asfalt en knuffels van wildbebaarde heren met doorkneede smoelwerken e
n priemende oogjes.
wollige bruine benen.
wellicht zal ik een kind ontvoeren dan, en het opvoeren
als ware het mijn kind in het land van de regenfritten.

•